تعیین دمای بهینه در جذب زیستی فلزات سنگین از محلول آبی توسط بیومس آماده‌سازی شده قارچ آسپرژیلوس نیجر

جذب زیستی، تکنولوژی نوینی است که بیومس مرده و غیرفعال و یا زنده را برای حذف فلزات سنگین از محلول آبی به‌کار می‌گیرد. عواملی مانند دما، مدت زمان تماس، pH محلول، غلظت اولیه فلزات سنگین، میزان جاذب استفاده شده و نیز سرعت مخلوط کردن جاذب و محلول حاوی فلزات می‌تواند بر میزان جذب فلزات توسط جاذب تأثیرگذار باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر تیمارهای مختلف دما (25، 35، 45 و 55 درجه سلسیوس) بر جذب زیستی مخلوط فلزات توسط جاذب به‌منظور تعیین دمای مناسب برای حذف بیشتر فلزات سنگین از محلول آبی بود. در تحقیق حاضر از قارچ مرده آسپرژیلوس نیجر آماده‌سازی شده توسط سود 0/5 نرمال برای حذف مخلوط فلزات سنگین روی (II)، کبالت(II) و کادمیم (II) استفاده گردید. در هر چهار تیمار، دما اعمال شد و مشاهده گردید که در مورد تمامی فلزات سنگین بیشترین میزان جذب فلزات و کاهش غلظت در همان 5 دقیقه نخست اتفاق افتاد و در دقیقه 20 به تعادل رسید. درصد جذب فلزات با افزایش دما روند افزایشی نشان داد. از میان 4 تیمار مورد آزمایش، تیمار 55 درجه سلسیوس بیشترین میزان جذب فلزات و تیمار 25 درجه سلسیوس کمترین میزان جذب فلزات را نشان داد. جذب فلز کروم از 28/5 درصد در تیمار 25 به 44/7 درصد در تیمار 55 افزایش یافت. همچنین جذب فلز کادمیم از 40 تا 58 درصد و جذب فلزی روی از 37/7 تا 65/6 درصد افزایش نشان داد. حدود 60 درصد افزایش جذب توسط قارچ آسپرژیلوس نیجر به‌دلیل افزایش در میزان دما بوده است. بنابراین می‌توان بدون افزودن حجم بیومس و تنها با افزایش دما میزان جذب فلزات را افزایش داد.